Ku czemu jesteście wezwani, ku temu ze wszystkich sił zmierzajcie, pamiętając, że Bóg nie odmawia ze swej strony pomocy.
(S. Ignat. apud Bart. l. 4)
Gdy Bóg wzywa nas do czegoś, użycza nam wiele łask. Jak w łańcuchu ogniwo z ogniwem, tak w wezwaniu łaska z łaską się łączy, łaska po łasce następuje. Jednak w miarę pomnażania się darów, pomnażają się też i obowiązki.
Jeśli wzniosły cel Bóg ci wyznaczył, to i zaopatrzył hojnymi środkami do jego osiągnienia. W korzystaniu z tych środków, nigdy nie wypuszczaj z pamięci, że nie można osiągnąć wielkich rzeczy bez wielkiego wysiłku.
Nie zrażaj się niebezpieczeństwami i trudnościami, zarówno jedne jak i drugie łaska wezwania zmniejszy, tobie doda sił, tak się postawi względem ciebie, iż gdzie inny zginąłby, ty wyjdziesz bez szwanku.
'Oni zaś wysłuchawszy króla, ruszyli w drogę. A oto gwiazda, którą widzieli na Wschodzie, szła przed nimi, aż przyszła i zatrzymała się nad miejscem, gdzie było Dziecię.'1
