Trzy są niewątpliwe znaki dobrze urządzonego klasztoru, a mianowicie: ścisłe zachowanie klauzury, pilne przestrzeganie czystości i baczność na milczenie.
(S. Ignat. apud Lancic, opus. 5)
Dokąd wszyscy bez różnicy mają wstęp, tam jakby na zawołanie zjawiają się niezgody, wnoszą brudy, narusza pokój. Miasto bez straży jest pośmiewiskiem dla swoich nieprzyjaciół. Czystość, cnota anielska, nienawidzi brudu, i to nie tylko w duszy, ale i w tym wszystkim, co się przed oczy nawija, w ręce dostaje. Czystość zewnętrzna daje znać o wewnętrznej, wprowadza nas niejako do duszy, pokazuje jej przymioty. Prawo milczenia jest jakby streszczeniem wszystkich praw: gdzie się ściślej przestrzega, tam pełniejszą jest cnota, większe zbudowanie. Gdzie mniej słów, tam więcej roztropności, zarówno świętej, jak i świeckiej.
Dodaj komentarz