O pociechach Ducha Świętego.

Żadna rzecz stworzona nie może sprawić takiej radości w duszy, jaką sprawia w niej łaska Ducha Świętego.

(S. Ignat. apud Ribaden. l. 5)
  Po co się łudzisz radością, jaką ci świat ofiarowuje? Tylko ta radość jest prawdziwa i rzeczywista, której nikt nas nie może pozbawić. 
  Pociechy dla duszy są niezbędne: albo za najniższymi goni, albo za najwyższymi. Tamte drażnią i nie nasycają, te jedynie duszę, która jest nieśmiertelna, mogą zaspokoić. 
  Umieć się cieszyć to wielka sztuka. Cieszenie się złymi rzeczami daje powód do wylewania łez. Jak nie znoszą się ogień z wodą, tak również nie znoszą się uciechy cielesne z duchowymi. 
  Chcesz nigdy nie być smutnym? To zawsze dobrze żyj. Z tego źródła płyną czyste pociechy. Żadne nieszczęścia ci nie dokuczą, żadne nie przygnębią, jeśli przyświeca choć jeden promień Bożej łaski, pociesza.


Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *