Nie należy nic stanowić ani w uniesieniu, ani w wielkiem rozdrażnieniu, ale gdy się człowiek uspokoi, zrobić to, co rozsądek każe, nie to co namiętność radzi.
(S. Ignatius de elect.)
Wszystko należy robić z rozwagą. Co się bez niej wykonuje, to bardzo często jest powodem żalu albo wielkiej szkody. Rozwagą, zastanowieniem, różnimy się od zwierząt.
Śpieszyć i błądzić, to całkiem pokrewne są sobie czynności: nie jeden pobłądził, dlatego iż z pośpiechem to lub tamto wykonał. Postanowienie bez namysłu, o ile z jednej strony łatwe, o tyle z drugiej nie bardzo pożyteczne. Pośpiech jest złym doradcą: nie doradzi nic umiarkowanego.
Jeśli należy dobrze się zastanawiać, gdy chodzi o jakieś ziemskie sprawy, to o ileż bardziej potrzebne jest zastanowienie, rozwaga, narada, gdy idzie o duszę, o wieczność, gdzie o błąd łatwiej, a o naprawę trudniej.
Sam czas nawet wiele uczy. Czekaj, często zwłoka da radę, jakiej mógłbyś się spodziewać jedynie od najmądrzejszego. Zwlekaj z czynem: co zrobisz, tego odwołać nie można.
