O pocieszeniu duchownym

Właściwością Boga i każdego dobrego Anioła jest wlewać w duszę prawdziwą radość duchowną.

(S. Ignat. reg. discret.)
  Szatan lubi łowić ryby w mętnej wodzie. Zaciemnia myśl, obezwładnia wolę, doprowadza człowieka do melancholii, aby tak udręczonego skłonił do gonienia za tymi uciechami, które Bogu się nie podobają i gaszą ducha. 
Zmącony umysł nie jest zdolny do wypełnienia swojego obowiązku i nikt się tak nie błąka, jak ten, który pozostaje w ciemności. Gdy twój umysł nawiedzi smutek, nie czyń żadnego postanowienia, ale czekaj pogody, abyś lepiej rozróżnił rzeczy.
Jak pokój ducha i myśli jest wskazówką, że łaska Boża w nas przebywa, jest pewnym przedsmakiem nieba, tak nawzajem zamieszanie i niespokojność jest cechą przewrotnego ducha, pewnym uobecnieniem piekła.
Niewolnicy szatana mają czym się smucić, a dla synów Bożych przyczyny do tego smutku nie ma. Powiedzcie sprawiedliwemu, żeby spodziewał się dobra1. Źródłem radości i smutku jest jedno i to samo sumienie: radości - dobre, smutku - złe.
  1. Iz 3, 10 ↩︎